Do redakcji przyszła pani Irena (70 l.), która opiekuje się niepełnosprawną umysłowo dorosłą już córką. Powiedziała, że w poprzednim numerze zamieściliśmy – jej zdaniem – nieprawdziwą informację.

Chodzi o artykuł pt. „Policja na pomoc”, w którym napisaliśmy, że po interwencji policji jej córka trafiła na oddział psychiatryczny iławskiego szpitala. Okazało się, że pomimo interwencji policji jednak tak się nie stało. Szpital odmówił. Kobieta postanowiła opowiedzieć, jak doszło do takiej sytuacji.

POD SZCZEGÓLNĄ OPIEKĄ

Beata (43 l.) od dziecka choruje na porażenie mózgowe i epilepsję. Jest ubezwłasnowolniona i pozostaje pod opieką mamy. A lekko nie jest.

– Córka jest dużą, silną i bardzo upartą osobą – opowiada pani Irena. – Szybko popada w „szaleństwo”. Bardzo lubi torebki, cały czas chce nowe, a ma już ich około 40. Gdy odmówię choćby ze względów finansowych, może zdarzyć się atak.

Tak było w piątek 25 lipca. Beata była bardzo pobudzona i agresywna, więc mama wezwała karetkę.

– Lekarka z pogotowia chciała położyć córkę na oddział – mówi kobieta. – Jednak gdy dotarłam do szpitala, okazało się, że psychiatra odmówił przyjęcia. Wróciliśmy do domu, ale po drodze, koło „zielonej” szkoły, atak się powtórzył.

Rodzina tym razem wezwała policję, która z kolei wezwała karetkę. Beata ponownie pojechała do szpitala, ale nie została przyjęta na oddział psychiatryczny.

– Czuję się pokrzywdzona – mówi 70-latka. – Lekarz zwrócił mi uwagę, że „dziecko to nie paczka”. A ja przecież tak jej nie traktuję! Córka leży na oddziale psychiatrii średnio raz w roku, gdy jest to konieczne. Podleczą ją na tle nerwowym i jest przez jakiś czas lepiej.

Beata regularnie zażywa leki przepisane przez neurologa i psychiatrę. Aby doraźnie poprawić stan psychiczny córki, kobieta kupiła jej torebkę.

– Nie mam już 20 lat, jest mi ciężko, ale nie oddam córki do domu pomocy społecznej – kontynuuje kobieta. – Dużo u niej zależy od samopoczucia. Gdy jest źle, nie chce nawet iść na zajęcia dla niepełnosprawnych. Boli mnie to, że niby zewsząd mam pomoc, a tak naprawdę zostaję ze wszystkim sama.

SKUMULOWANY ATAK

W niedzielę (kilka dni po nieprzyjęciu do szpitala) Beata miała poważny atak padaczki, który wywołał u niej zapaść.

– Jej stan był bardzo ciężki – mówi pani Irena. – Moim zdaniem skumulowały się u niej te piątkowe emocje, kiedy to dwukrotnie wzywaliśmy pogotowie. Córka trafiła na oddział neurologiczny. Teraz jest już w domu.

W piątek 1 sierpnia wysłaliśmy do iławskiego szpitala pytania w sprawie niepełnosprawnej Beaty. Zapytaliśmy o powód jej nieprzyjęcia na oddział. Na odpowiedzi wciąż czekamy. Do tematu wrócimy.

Beata choruje na porażenie mózgowe i padaczkę, której ataki są bardzo silne

Pani Irena (70 l.) swój cały czas poświęca opiece nad chorą córką