Rzeczywiście, trudno jest pozostać obojętnym wobec tak bliskich objawów dżumy przełomu XX i XXI wieku, jaką jest terroryzm. Tym bardziej, że jest to najnowsza i najgroźniejsza jego mutacja. Należy jednak zwrócić uwagę, że dla niego wrogiem jest nie tylko określony naród, styl życia czy religia. Wrogiem jest każdy, kto nie jest z terrorem. Pozostaje tylko kwestia kolejności ataku.

W tej sytuacji kształtują się dwie główne postawy społeczne wobec problemu uchodźców, z których niekontrolowanym napływem wiąże się potencjalne zagrożenie terroryzmem. Pierwsza polega na postawie humanitarnej, choć z pewnymi zastrzeżeniami, służącymi zachowaniu wewnętrznego bezpieczeństwa. Druga przyjmuje zasadę zamkniętej dla wszelkich obcych nacji, „oblężonej twierdzy”. Nowa ekipa rządząca będzie musiała zmierzyć się z tym problemem i dokonać salomonowego wyboru polityki wewnętrznej i zagranicznej naszego kraju. Każda ze skrajnych opcji ma bowiem tyleż samo zalet, co i wad. Pozostaje to już jednak w sferze kompetencji odpowiednich władz i służb. Nam pozostaje zachowanie zimnej krwi i nadzieja, że będzie to wybór możliwie najlepszy.

Ataki terrorystyczne wywołały nie tylko natychmiastową i skuteczną odpowiedź europejskich służb specjalnych i porządkowych. Budują też międzynarodową solidarność, do której stopniowo przyłączają się muzułmańskie społeczności. Ich udział jest tu ogromnie ważny, gdyż zaprzecza propagandowemu twierdzeniu, że walka z terroryzmem jest walką z islamem.

Walka z terroryzmem jest walką tylko z terroryzmem i taką powinna zostać. Panika czy gwałtowne zachowania byłyby tu najgorszym rozwiązaniem. Właśnie o wprowadzenie takiej atmosfery strachu i chaosu chodzi przecież w taktyce terrorystów. A chyba nikt z nas – bez względu na własne sympatie czy też antypatie polityczne – nie chciałby wypełniać ich scenariusza.

Wróćmy do spraw lokalnych w naszym regionie.

Niestety i tu sprawą wywołującą poważne różnice zdań jest tekst napisu na planowanej tablicy ku czci ofiar tragedii smoleńskiej z 2010 roku. Istota sporu leży w tym, czy tekst powinien wskazywać na inną przyczynę niż katastrofa lotnicza. Wielka szkoda, że realizacja tak szlachetnej inicjatywy znowu napotyka na naszą przywarę narodową, jaką jest brak umiejętności porozumienia się w trudnych kwestiach. Miejmy nadzieję, że kolejne tygodnie przyniosą jednak informacje o pozytywnym rozwiązaniu tego sporu. Tym bardziej, że nowe władze zapowiedziały zintensyfikowanie działań w celu odzyskania wraku samolotu prezydenckiego, czarnych skrzynek i rzetelnego wyjaśnienia przyczyn katastrofy.

Lokalna arena samorządowa nie składa się jednak z samych nieporozumień. Warto zauważyć także przykłady działań, których celem jest współpraca ze społeczeństwem. Należą do nich konsultacje społeczne Lokalnego Programu Rewitalizacji Miasta Iławy na lata 2015-25. Zaproszenie na to spotkanie zostało skierowane do wszystkich zainteresowanych, w tym szczególnie mieszkańców, przedsiębiorców, przedstawicieli urzędów i instytucji społecznych. Ciekawe jest, z jakim społecznym odzewem wśród iławian spotka się to zaproszenie.

Muszę przyznać, że tego rodzaju wydarzenia nie są mocną stroną mieszkańców Lubawy. Nie znaczy to, że próby miejskich spotkań konsultacyjnych nie były dokonywane. Mówiąc delikatnie, nie wzbudziły one szczególnego społecznego zainteresowania. Chyba lubawianie wolą jednak zdać się na działania swoich radnych, a potem ewentualnie wyrażać swoje takie czy inne zdanie.

Aktualnie prowadzone są badania przygotowawcze na zamku lubawskim. Są one związane z planowaną historyczną rewitalizacją nie tylko samej dawnej siedziby biskupów chełmińskich w Lubawie, ale także jej otoczenia. Można użyć sformułowania, że po zakończeniu całości działań rewitalizacyjnych serce historycznej Ziemi Lubawskiej zacznie bić na nowo.

Do pełni szczęścia brakuje jeszcze ponownego przywrócenia do użytku jedynego nadającego się do kąpieli miejsca w Lubawie – zalewu na ulicy Kopernika. Jest to jednak związane z wprowadzeniem pełnej kanalizacji do sąsiadującej z tym miejscem części gminy Lubawa, na co trzeba będzie jeszcze poczekać. W tej chwili obowiązuje tam zakaz kąpieli ze względu na płynące z zewnątrz zanieczyszczenia.

W mniejszych społecznościach wiejskich gminy Lubawa sprawa konsultacji wygląda inaczej. Tam okazją do wygłoszenia swoich ewentualnych uwag są różnego rodzaju zebrania wiejskie. Poza tym na gminnych sesjach miejscowym radnym towarzyszą także sołtysi, którzy mogą na bieżąco przekazywać ewentualne uwagi mieszkańców.

Podobne do iławskich spotkania konsultacyjne organizowane są przez sąsiednią gminę wiejską Nowe Miasto Lubawskie. Aktualnie dotyczą prac nad lokalną strategią rozwoju na lata 2016-25. Są znakomitą okazją do dyskusji oraz zgłaszania swoich uwag i opinii zarówno przez radnych, pracowników urzędu gminy, jak i zwykłych mieszkańców.

Przy okazji można też wspomnieć o innych dokonaniach naszych lubawskich krajan. Jednym z nich jest otrzymanie przez gminę Kurzętnik tytułu Lidera Rozwoju Regionalnego 2015. Nastąpiło ono podczas III Polskiego Kongresu Przedsiębiorczości w Łodzi, który miał miejsce na początku listopada. Lider Rozwoju Regionalnego to ogólnopolski program, którego zadaniem jest promocja dobrych standardów zarządzania. O tytuł laureata mogą ubiegać się samorządy, instytucje i firmy, które aktywnie i skutecznie działają na rzecz społeczności lokalnej. Ważnym kryterium jest tu nie tylko pozyskanie unijnych funduszy na inwestycje, ale także ich realizacja zgodna z potrzebami mieszkańców. Przedstawiciele władz gminy Kurzętnik zostali także zauważeni i docenieni przez władze wojewódzkie, które nagrodziły Krzyżem Zasługi między innymi wójta gminy.

Jak więc widać, pomimo różnych, niepokojących wydarzeń, lokalny wyścig o miejsce lidera trwa. W końcu kolejne wybory samorządowe „już” za trzy lata. Co najwyżej, bo i w tym względzie tu i ówdzie przebąkuje się o ich wcześniejszym terminie. Ale to już temat na zupełnie inną okazję.