Leszek Olszewski

Żyjemy drodzy państwo na nieszczęście wśród jednostek, za które musimy się wstydzić – przed sobą i obcymi. Mało tego ci niechluje i abnegaci tworzą mimowolnie wizytówkę Iławy, nadając jej panoramie rys tragiczny, bo za rok chociażby zjadą tu miliony obcokrajowców na Euro. Prymitywom zawsze można wydać wojnę bądź spróbować trudnej sztuki wyedukowania ich, z tym, że na to drugie zdaje się już nie ma czasu. Tak czy siak obie wymienione opcje leżą w gestii władz miasta. Władze jednak tu osobliwe, różne od wielu samorządów polskich, nie przeszkadzają im bowiem w najmniejszym stopniu nieczystości, odpady i fekalia przewalające się po ulicach tak zachwalanej przez nich „pięknej Iławy”.

Wolą one z jakichś przyczyn pozostawać ślepe i głuche na powszechne narzekania mieszkańców w temacie, na kompromitację, która dzieje się na ich oczach, w zamian proponując elektoratowi trzeciorzędne najczęściej spory podczas jałowych intelektualnie debat na sesjach Rady Miasta. Najpierw sprawdziłem tezę, o tym bezprecedensowym zasyfieniu, w czym już na logikę mogła tkwić część prawdy. Ludzie z roku na rok są bogatsi, a więc więcej kupują, czyli więcej po nich zostaje śmieci. Za komuny chociażby nie było reklamówek, puszek, plastikowych butelek, chipsów – śmiecić więc nie było czym, no i populacja była tu dużo mniej liczna.

Odsetek prymitywu może był porównywalny, ale miasto jak przyszła wiosna w brudach nie pływało – zasięgnąłem języka, a raczej kilkunastu i tak dokładnie było. Aktualnie opadają ręce – nie mogłem zamieścić kilkunastu fotek jakie wykonałem jak gród długi i szeroki, a także w lasach, ale wygląda to frustrująco, żenująco i paskudnie. Ktoś np. stanie u wjazdu do lasu na postój – za przeproszeniem nażre się, napije, a potem folie, kartony, butelki, papier chlap gdzie popadnie na bok i zjeżdża. Niemcy nie mogą tego zrozumieć, u nich lasy i miasta to jak ogromne czyste dywany. Zresztą w Holandii jest tak samo – czemu burmistrz wizytując miasta partnerskie nie zwraca uwagi na tak fundamentalne różnice? Nie animuje działań by Iława doszlusowała do Zachodu od strony mentalnej, nie apeluje do ludzi, by dbali o wspólne dobro jakim jest przestrzeń miejska i przyroda tak unikalnej urody?

To już jego słodka tajemnica, ale ta głuchość staje się ciężka do strawienia. Na stawiane medialnie postulaty np. o czystość miejskich ulic, rozprawienie się z problemem psich kup czy prośby o wyjaśnienie na co idą podatki za posiadanie psa ktoś powinien w normalnej rzeczywistości zareagować! Tu cisza, stanowiska porozdzielane, podwyżki zatwierdzone. W Holandii dowiedziałem się ostatnio swoim kanałem psy mogą załatwiać się w miejskich parkach, potem ów „plon” przerabiany jest na nawóz i wraca z powrotem aby trawa pięknie rosła. Skąd na to fundusze? Z podatków za psy. Przecież za te pieniądze można zobowiązać gospodarzy terenu do sprzątania, nieprawdaż?

Nad pięknym, modrym Jeziorakiem za to statystyczny pies prędzej płaci na premie dla urzędników, diety radnych czy imprezy integracyjne w Sarnówku albo Jażdżówkach niźli za poprawę swojego losu. Jeżeli jest inaczej, chętnie myślę wysłuchamy sprostowania jakiegoś wiceburmistrza czy skarbnika. Nie wiem kto tam teraz to piastuje, ale stanowiska na pewno są obsadzone, a za to wzmiankowani biorą pieniądze, by umieć wyjaśnić opinii publicznej jak zarządzają finansami, które z naszej kieszeni im powierzamy. Płacący za posiadanie psa będą pewnie zachwyceni podjęciem tematu przez decydentów z ratusza, zapraszam w ich imieniu do rzeczowej odpowiedzi na łamach „Kuriera”.

W Iławie fakt – coraz więcej właścicieli psów sprząta po nich, dla nich wirtualna wiązanka kwiatów lub takiż kufel piwa – coś więc ruszyło, ale jest ich może w sumie 10 procent. Pozostali dbają o to, by psie gówno było najbardziej chyba charakterystyczną pamiątką z Iławy jakiej potencjalny turysta ma szansę doświadczyć – jest tego codzienna niesamowita nadpodaż. Aleja na Małym Jezioraku – setki, trawniki miejskie – setki, ulice – setki, tereny przyblokowe – do wyboru do koloru, słowem bez głowy w chmurach, bo po dwóch krokach na pewno wdepniesz. Wyobrażacie sobie podobne codzienne szambo pod domami w Tholen czy niemieckim Herborn? Tu zaś obserwujemy wędrówki z psami o dwa bloki dalej by nie paskudziły na swoich nomen omen śmieciach – nie wiem co niektórzy ludzie mają w głowach.

Reasumując, wyprawa obrodziła materiałem wyjątkowo niestrawnym i obrzydliwym, wycinek tego widzicie. Paskudna ta wiosna - dzięki temu, niektóre sterty śmieci wiem - nie są w ogóle sprzątane, pęcznieją po prostu, a wszystko np. pod budynkiem gdzie swe nosy przez okno mogą wysunąć starosta i wójt. Humory widać komu trzeba dopisują, pogratulować świetnego samopoczucia. Może znów sms-ami uda się zdobyć tytuł Letniej Stolicy Warmii i Mazur, zdjęcia do okolicznościowych folderów udostępnię jakby co wydziałowi promocji miasta gratisowo!

Iławska logika:
„Pies nie sprząta po panu,
pan nie sprząta po psie”!